ένα δάκρυ έτοιμο να κυλήσει...

Να μάζευα τα δάκρυα που από μικρός κλαίω

θα 'χα δική μου θάλασσα στα κύματα να πλέω.

Δεν έχω τι να πω το ξέρω σ’ αγαπώ

Μα φεύγω πριν χαθείς για να με ξαναβρείς

Το δάκρυ της χαράς έρχεται σαν γυρνάς

σαν σύννεφο βροχής στη διψασμένη γη

Ποιος θα το φανταστεί πως η αγάπη αυτή

αγγίζει την καρδιά μονάχα από μακριά

Μορφή δική σου προσπαθώ, στο δάκρυ μου να δώσω -

ώρες που κλαίω μοναχός δίπλα μου να σε νιώσω.

Το δάκρυ, όλοι το ξέρουν, είναι μια φωτιά
κι ο στεναγμός μια φωνή της πληγής μας.
Καλημέρα λοιπόν σε σας που δεν κλαίτε κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα.
'Oσο για μένα, ξέρω τώρα πια τι είναι αυτός ο κόσμος.

Κρίτων Αθανασούλης